Een bezoek aan De Wieger Deurne is de komende weken beslist de moeite waard. Het museum is in kerstsfeer gebracht en er zijn nieuwe tentoonstellingen te zien. Tot begin januari zijn in De Wieger weer de originele kerststalfiguren van Hendrik Wiegersma te bewonderen, in een mooi opgemaakte kerststal! Gezellige lichtjes kleden de museumtuin aan.

In september heeft De Wieger haar nieuwe doorlopende leerlijn voor basisscholen gelanceerd. Tussen eind september en begin december draaien maar liefst 58 schoolklassen, ongeveer 1400 kinderen, de spiksplinternieuwe programma’s. Bij het programma van groep 5/6, ‘Het mysterie van de verdwenen kwasten’, staat het verhaal van Wiegersma centraal. Bij groep 7/8, ‘Zie je wel dat je het kun(s)t’, gaat het om leren kijken naar kunst en het delen van je mening.

In samenwerking met
Voor het ontwikkelen van deze programma’s werd nauw samengewerkt met de scholen. Er werden enquêtes uitgezet onder en gesprekken gevoerd met alle bovenbouwdocenten. Op deze manier heeft De Wieger haar programma’s zo optimaal mogelijk aan laten sluiten bij de scholen. Met deze twee bovenbouwprogramma’s is de leerlijn echter nog niet compleet. In 2024 zullen ook twee programma’s ontwikkeld worden voor de onderbouwklassen. In september volgend jaar worden deze programma’s geïntroduceerd.

Mede mogelijk gemaakt door
De educatieve programma’s zijn tot stand gekomen met steun van het Fonds voor Cultuurparticipatie, Stichting Tiny en Anny van Doorne Fonds en Cultuur Educatie met Kwaliteit (CmK). Dankzij deze steun wordt het mogelijk gemaakt voor De Wieger om maar liefst vier vaste educatieve programma’s samen te stellen die op en top aansluiten bij de scholen in de regio en die het erfgoed van De Wieger toegankelijk maken voor kinderen. De programma’s zijn ontwikkeld door programmamaker Isa van Berlo en educatief medewerker Gemma Rakels.

Imke Geertman-Meeusen verzorgde de huisstijl van het educatieve programma en de illustraties. Laserbeest realiseerde het kinderboek en het XL ‘Wie is het?’-spel. De vrijwilligers en museumdocenten van De Wieger zorgden er ook dit jaar weer voor dat de programma’s vlekkeloos konden draaien.

NIEUW IN DE COLLECTIE
Van 26 november 2023 t/m 26 mei 2024

In de afgelopen periode heeft Museum De Wieger een aantal passende werken aan de collectie mogen toevoegen. Het gaat om schenkingen en aanwinsten van onder meer Otto van Rees, Piet van Wijngaerdt en Hendrik Wiegersma. Van Henriëtte Pessers is een bloemstilleven uit 1927 te zien, van Lou Loeber een meerkleuren zeefdruk met zonnebloemen uit 1928 en een tweetal schilderijen van Kees Verwey, geschonken door de Stichting Kees Verwey. De werken hangen vanaf 26 november in de zalen op de begane grond van De Wieger, waar altijd werk uit de collectie van het museum getoond wordt.

Niet voor niets is het grootste aandeel nieuwe werken van de hand van Otto van Rees. De schilder woonde een aantal jaren in Deurne en zijn verhaal uit die jaren is nauw verbonden met dat van Hendrik Wiegersma. Hij is degene die de schildercarrière van Wiegersma in gang zette. Van Rees riep: 'laat maar eens zien dan' toen Wiegersma zijn werk zag en zei dat hij dat ook wel kon. En zo werd Wiegersma medicus-pictor: huisarts én schilder. Een bijzondere schenking van de erven Van Rees betreft een contétekening van Nel Wiegersma, gemaakt in 1924. De tekening is een voorstudie voor een schilderij dat zich in bezit van de familie Wiegersma bevindt en straks bij de tekening op zaal te zien is.

Recent kreeg De Wieger van Dries van den Elzen een andere prachtige tekening van Otto van Rees. Op het werk uit de jaren ’50 is te zien hoe de Franse kunstenaar Valentine Prax – een graag geziene gast in De Wieger - aan het werk is in haar atelier. Gezien de grof geschetste opzet en de dikkere lijnen die daar deels bovenop zijn aangebracht is het werk niet af. Misschien was het bedoeld als voorstudie voor een schilderij. Voor zover bekend is dat schilderij er niet gekomen, maar de tekening is gelukkig goed bewaard gebleven en geeft ons een inkijkje in de werkwijze van Van Rees. De Wieger bezit al langer een tekening van Van Rees waarop Ossip Zadkine, de man van Prax, in zijn atelier afgebeeld staat. Het levert een mooi tweeluik op.

De toeschouwer met andere ogen naar de wereld laten kijken, dat was het doel van de grenzeloos creatieve kunstenaar Gerrit van Bakel (1943 – 1984). Vanaf 26 november is zijn werk in samenhang met dat van tijdgenoten als Jan van Munster, André Volten en Bob Bonies te zien in Museum De Wieger. Tegelijk is in de Ateliers het videowerk van Michiel van Bakel (1966) te zien. Hoewel het werk van vader en zoon heel anders is qua medium en sfeer, delen de kunstenaars een liefde voor de natuur. Dat feit wordt benadrukt in een zaal waarin werk over de Brabantse Peel van beide kunstenaars samenkomt.

DROMEN IN REALITEIT. GERRIT VAN BAKEL EN TIJDGENOTEN
Het uitgangspunt voor de tentoonstelling Dromen in realiteit wordt gevormd door werken uit Gerrit van Bakels ‘machine periode’; de jaren 1974 – 1984, waarin hij mechanische objecten of ‘dingen’ maakte, zoals hij zijn werken zelf noemde. In deze periode ontwikkelde hij zich van industrieel vormgever tot een kunstenaar met een grenzeloze visie, die op ingenieuze wijze mens, techniek en natuur combineerde. Hoewel zijn uitgangspunt vaak de Peel was, reikten zijn dromen veel verder: “Natuurlijk wil ik het heelal herontwerpen, maar dat kan ik niet.” Van Bakel liet zijn liefde voor het Peelgebied spreken door het in het middelpunt van het universum te plaatsen. Dat kwam in verschillende kunstwerken – straks te zien in De Wieger – naar voren.

EEN UNIEK OEUVRE IN DE TIJD GEPLAATST
Het oeuvre van Van Bakel is zowel conceptueel als concreet, filosofisch en praktisch. Juist omdat de kunstenaar zo op zichzelf staat, is het interessant om zijn werk in de tijd te plaatsen en te bezien naast dat van tijdgenoten die zich in een heel andere richting ontwikkelden, maar zich even sterk individueel uitdrukten. Zo is naast Van Bakel werk te zien van onder meer Ad Dekkers, Jan Schoonhoven, Jan Henderikse, Jan van Munster en André Volten. Op die manier komt naar voren hoe roerig de naoorlogse decennia waren en is te zien welke unieke positie Van Bakel hierbinnen inneemt.

Gastcurator van deze tentoonstelling is Piet Augustijn, oud-conservator van het Gorcums Museum.

Naast objecten en schetsboeken van Gerrit van Bakel (1943-1984) is werk te zien van Woody van Amen (1936), Frans (1942-2015) en Marja (1941) de Boer-Lichtveld, Bob Bonies (1937), Johan Claassen (1943-2023), Ad Dekkers (1938-1974), Kees Franse (1924-1982), Klaas Gubbels (1934), Jan Henderikse (1937), Johan Lennarts (1932-1991), Jan van Munster (1938), Cornelius Rogge (1932-2023), Jan Schoonhoven (1914-1994) en André Volten (1925-2002).

OBJECTIEF LANDSCHAP. VAN UTOPIA TOT PEEL: MICHIEL VAN BAKEL
In de tentoonstelling Objectief Landschap. Van Utopia tot Peel neemt Michiel van Bakel de toeschouwer mee op een tijdreis door landschappen en media die hem in de afgelopen jaren gefascineerd hebben en dat nog steeds doen. Van Bakel legt zijn leefomgeving vast op een onconventionele manier. Niet snel met een telefooncamera, maar met zelfgebouwde camera’s, lenzen en cameraopstellingen waarmee hij vertraging, verstilling en verdieping bewerkstelligt en kiest voor een ander perspectief. Zelfs dertig perspectieven tegelijk als het moet, zoals in het videowerk Equestrian (2003) waarin dertig simultane perspectieven een politieagente te paard laten dansen en uiteindelijk laten verstillen.

BOGWATERS
Michiel van Bakels werkwijze is technisch en experimenteel. Dat blijkt onder meer uit het samenwerkingsproject met Glasmuseum Leerdam waarin hij glazen bollen, lenzen en camerahuizen liet blazen die hij inzette om ‘Blauwdruk van een stad’ te maken, een serie afdrukken waarop alleen gebouwen en bomen te zien zijn. Het levert wonderlijk verstilde beelden op die de blik van de beschouwer uitdagen.
Speciaal voor de tentoonstelling in De Wieger bewerkte Michiel van Bakel de film ‘Bogwaters’, over het Peellandschap en de Helenavaart, naar een interactieve installatie waarin bezoekers het tijdsverloop van de beelden in eigen hand kunnen nemen. Van enorme versnelling tot totale verstilling.

DE PEEL ALS GEMEENSCHAPPELIJKE DELER
‘Bogwaters’ is te zien samen met werk van Gerrit van Bakel waarin ook de nadruk ligt op de schoonheid van het unieke natuurgebied de Peel. Voor het eerst wordt het werk van beide kunstenaars in deze landschappelijke context samen getoond. In veel van zijn werken nam Gerrit van Bakel de Peel als middelpunt. Hij had een diepgeworteld gevoel van bezorgdheid over onze planeet en in het bijzonder het Peelgebied waar hij woonde. Veertig jaar geleden al vertelde hij ons wat nu nog altijd actueel is: laten we op een andere manier met de wereld omgaan, voordat het te laat is. Ook Michiel van Bakel zet ons met zijn dromerige en vervreemdende beelden aan tot nadenken over onze omgeving en de natuur.

De tentoonstellingen zijn tot stand gekomen met steun van het Mondriaan Fonds, het Cultuurfonds Noord-Brabant, de gemeente Deurne en de Vrienden van De Wieger.

Op zondagmiddag 24 september 2023 is er in Deurne het feestelijke Cultuurfestival! In het centrum worden er verschillende activiteiten en festiviteiten georganiseerd. De Wieger is partner van dit Cultuurfestival.

Deelname aan deze activiteiten is gratis. Reserveren is niet nodig. Loop gezellig binnen!

Samen met haar man Ossip Zadkine kwam Prax in de jaren ‘20 regelmatig naar Deurne. Zo kwamen ze in contact met Hendrik en Nel Wiegersma en raakten goed bevriend. Het echtpaar Wiegersma ging op hun beurt naar Parijs om beide kunstenaarsechtparen op te zoeken. Zo lag er een lijntje van de lichtstad – destijds het epicentrum van de moderne kunst – naar het Brabantse Peeldorp Deurne. De vruchten daarvan plukken we tot op de dag van vandaag; geïnspireerd door de kunstenaars om hem heen legde Wiegersma zijn fraaie kunstverzameling aan die nu in Museum De Wieger te zien is.

Draag ook jouw steentje bij!

Op donderdagmiddagen tot en met 19 oktober zijn de kunstenaars in de tuin van De Wieger om samen met bezoekers verder te bouwen aan Shangri- La. Iedereen die wil kan op eigen wijze een steentje bijdragen. Het eindresultaat is van 19 oktober tot en met 19 november te zien in de tuin van De Wieger.

Shangri-La is het denkbeeldige paradijs dat James Hilton beschrijft in zijn roman Lost Horizon (1933) en is gebaseerd op Shambala, een mythisch, paradijkselijk Tibetaans koninkrijk dat al eeuwen tot de verbeelding spreekt. Shambala staat echter voor meer dan een mythisch land alleen. Het gaat over orde in de chaos, over het verbinden van tegenstellingen en over het vinden van balans. En daarvoor hoeven we niet naar Tibet. We kunnen zelf balans en verbinding zoeken, dat brengen Jegerings en Van Kempen met hun Shangri-La over.